Is het jouw streven om je leven op de rails te krijgen?
Ik hoor die uitspraak wel eens. Het is een spreuk waar ik wat bedenkingen bij heb.
Ik kom mensen tegen die hun hele leven of een behoorlijk deel daarvan streven naar “hun zaakjes op de rails hebben.” Wanneer je leven een chaos lijkt, is die behoefte vaak het grootst. De vraag is of je leven zoveel beter wordt als die “op de rails” is.
Kijk als je wilt eens naar het plaatje. Dit zijn rails. Zoals je ziet, zijn deze rails geklonken aan de grond. Daaronder zitten zware bielzen die voorkomen dat de rails bewegen kunnen. Daar omheen is heel veel grind gestort om een stevige bedding te geven aan de rails. Ook hier; om te voorkomen dat die vermadelijde rails bewegen.
Een leven op de rails hebben impliceert een leven dat vol stijfsel is. Een leven gegoten in zwaar houten bielzen, vastgeklonken aan een vooraf uitgestippelde route.
Sommigen vinden dat heerlijk; be my guest dan!
Ik vermoed dat je leven op de rails willen hebben een angst gedreven behoefte kan zijn.
In de transactionele analyse is er het begrip: AUTONOMIE. Elke TA-er streeft er naar om elke dag zoveel mogelijk autonoom te zijn. Autonomie kenmerkt zicht door bewustheid, spontaniteit en intimiteit.
Je zoveel mogelijk bewust zijn van wat er in jou en om je heen gebeurt.
Zoveel mogelijk hier en nu, met gebruik making van al jouw emoties, gedachten en overtuigingen oplossingsgericht zijn maakt dat je spontaan kunt zijn met zorg voor jezelf en je omgeving.
Intimiteit betekent dat je het contact écht aangaat met zorg voor jezelf en je omgeving: vanuit OK-OK.
Dat is anders dan een in “zware bielzen” geklonken rails, niet? Je route als je autonoom denkt en doet kan kronkelig zijn of flexibel. Het kan onvoorspelbaar zijn of wisselend.
Het is wel elke dag een kans om te leren, om te genieten en om het meeste uit jezelf te halen.
Ik zou derhalve zeggen: krijg je leven niet op de rails, probeer het er eens naast. Wees zoveel mogelijk autonoom!
Ik begrijp je weerstand tegen dat "leven op de rails" maar er voelt iets niet kloppend voor mij, dus ik doe eens een gooi mijn gedachten hierover te laten gaan. Een rails dient om een voertuig binnen die rails te houden. Ter voorkoming van ontsporingen. Een rails, die door een bepaald aantal mensen op die manier neergelegd om op die bepaalde plek te komen. Dat even voor de letterlijke verhandeling van de rails. Wil je ergens komen, letterlijk als in reizen of als in iets bereiken wat je ZELF wil bereiken, dan bepaal je vooraf een route. Als je dit terugbrengt naar dat "leven op de rails" dan is wat ik voor mij zie een landschap met een enorme variëteit aan rails én vooral ook veel wissels, remblokken, omleidingen en open werk. Dat is voor mij de realiteit van het fenomeen rails. Rails is niet een op zich staand onderdeel. Het is een onderdeel van een groot geheel. Een groot landschap waar al die levens rails neerleggen, die bij elk eigen individu horen. Waarbij rails weer worden weggehaald, of buiten gebruik raken. Of andere wissels worden neergelegd of ingeslagen. In de uitspraak "je leven op de rails willen krijgen" is voor mij de rails vergelijkbaar met het vervoermiddel. Of dat nu benen zijn, papier, film, diensten. je moet toch iets gebruiken om ergens te komen waar je autonoom bewust spontaan en intiem kan zijn. Voor mij is rails ook oke, Het is een middel. Geen doel.
Mooie aanvulling vanuit jouw zienswijze, Martine. Dat is met beeldspraak. Ieder heeft zijn ideeën bij wat hij of zij ziet. Ik zie er iets "vastgeklonkens" in. Jij ziet het juist als basis, als middel. Rails zijn ook een middel. Zonder rails geen trein.
Ik vind het nadeel van rails en een trein dat de routes vooraf vast liggen; onwrikbaar en nagenoeg onveranderbaar.
Wat ik belichtte is dat er mensen zijn die het middel tot doel verklaren en veel van hun energie daar op richten. Dat is een keus en het is goed voor hen om te beseffen dat er meer opties zijn.
Ik had de indruk dat je de uitspraak "je leven op de rails krijgen"zag als iets onwrikbaars. Wat je probeerde te belichten in de tekst werd mij niet duidelijk vergeleken met je tweede toelichting. Rails kunnen (let op ik zeg kunnen) een middel zijn. Naast alle andere middelen. Gelukkig is het een beeldspraak. 🙂
Martine Rademaker beeldspraak blijft altijd ook uiteindelijk maar beeldspraak. 🙂