We leven in gekke tijden. Open een krant of nieuwsbericht en de berichten met rampspoed, oorlog en ziekte buitelen over elkaar heen. Dan hebben we ook nog een pandemie die maakt dat alles anders is. Zoveel mogelijk thuis werken en de hele dag tegen een computerscherm aan praten, familie soms langere tijd niet of nauwelijks echt zien, gepolariseerde meningen….
Risicobeheersing: effectiever werken met meer plezier!
Risicobeheersing
Wanneer je bezig bent met organisatierisico’s, dan hoor ik vaak: maar dat is toch heel negatief? Dat imago heeft risicomanagement of risicobeheersing zoals ik dat noem wel vaak. Dat komt mogelijk doordat specialisten die daar mee bezig zijn, nogal gefocust zijn op juist dat aspect van een organisatie. Niet zo gek natuurlijk. Maar wat daarbij nog wel eens onderbelicht blijft is, dat bezig zijn met risico’s juist heel positief is. Het geeft grip, maakt een voorspelbare uitkomst van een proces mogelijk en helpt om een proces zo effectief (en dus zo plezierig) mogelijk tot resultaat te brengen.Continue Reading
Structuur en cultuur
In mijn vak ben ik dagelijks bezig met structuur en cultuur. Mijn vak is procesmanagement. Ik ondersteun organisaties in het verbeteren van hun bedrijfsvoering door met processen te werken.
In dit werk ontmoeten structuur en cultuur elkaar. Dat is niet zo uniek, dat gebeurt bij meerdere vakgebieden. Wellicht zelfs overal en altijd. Wanneer men met processen bezig is, is de ontmoeting nogal vaak aan de oppervlakte en blijft nog wel eens hangen bij het veranderen van structuur.
Structuur gaat over de dingen, de applicaties, de apparaten, de systemen die mensen verzonnen hebben om hun werk werkbaar te maken of te houden.
Cultuur gaat over het samenwerken, over gedrag en over overtuigingen.
In 2009 heb ik een lezig van Daniel Ofman bijgewoond, die voor deze ontmoeting een handig hulpmiddel bedacht heeft:
Waar ik spreek over een ontmoeting van structuur en cultuur, onderkent Ofman 3 werelden die elkaar constant ontmoeten.
De IK wereld: dat is de wereld van gedrag, houding. De eigen kijk op de wereld.
De Wij wereld: dat is de wereld van samenwerken. Daar ontmoeten we elkaar. Hier gaat het over de interactie. Deze wereld is belangrijk, omdat mensen in een groep samen een bepaalde taak hebben. De manier waarop we dat doen, maakt of dat succesvol gaat zijn of niet.
De HET wereld: dat is de wereld van apparaten, systemen, werkwijzen. Deze wereld is belangrijk, omdat hier de structuur ligt.
Het leuke van dit model vind ik dat Daniel Ofman constateert dat de energie om te veranderen niet in één wereld zit. De energie om te veranderen zit in het stuk waarin de drie werelden elkaar overlappen.
Veranderaars opgelet: alleen coaching is onvoldoende om verandering te bewerkstelligen. Alleen teamcoaching of teambuilding ook niet. Een nieuw systeem implementeren gaat ook niet werken!
Wat werkelijk verschil uitmaakt, is de balans vinden tussen deze 3 werelden!
Aandacht voor de IK, goede vormen voor samenwerking vinden, de juiste systemen om dit alles te ondersteunen en werkbaar te maken. Tezamen heeft men de middelen in handen om verandering duurzaam mogelijk te maken.
IK–WIJ–HET!
Acquisitie vervelend?
Ik vind mezelf wel eens terug in gesprekken over acquisitie. Acquisitie is niet mijn specialiteit. Ik heb er niet voor doorgeleerd. Ik vind er wel iets van. Ik ben ondernemer en heb er mee te maken. Ik heb het tenslotte nodig om als bedrijf levensvatbaar te blijven dat mijn relatienetwerk zich vergroot. Acquisitie vind ik vervelend!
De term acquisitie is beladen. Mijn eigen associatie met de term is niet heel positief. Ik probeerde woorden te vinden die dat omschrijven. Verschillende woorden kwamen voorbij en even zo vaak heb ik die woorden weer gewist. Ik hou het er bij dat de term bij mij geen positief gevoel brengt.
Ik hoor ook vaak mensen praten over acquisitie. Het is lastig, er is een drempel. 
Bedrijven werpen zich op als specialisten om dit nare klusje voor je op te knappen. Nou ja, denken we dan, als er al bedrijven zijn die dit werk over willen nemen, dan zal het zeker wel erg specialistisch en/of vervelend zijn. Hele strategieën zijn er bedacht om mensen zover te krijgen dat ze acquisitie uit handen geven. Bedrijven die afspraken maken voor bedrijven die dat niet kunnen of willen. Deze bedrijven doen vast goed werk, maar voor mijn bedrijvensoort begrijp ik dat niet goed. Hoe kan iemand die mij niet goed kent met hetzelfde enthousiasme praten over mij en mijn producten als ik?
Ik doe niet aan acquisitie. Dat vind ik niet leuk, heb ik besloten.
Ik werk er continue aan om mijn commerciële netwerk te vergroten. Ik bouw aan mijn relaties. Ik vind het geweldig om nieuwe relaties te vinden en daar energie in te steken. Ook vind ik het gaaf om telefonisch of nog beter mondeling contact te leggen met mensen die ik nog niet ken. Relaties aanknopen is naar mijn mening niet vervelend. Het is gaaf!
Ik heb een fantastisch product. Dat ben ik. Met mijn vaardigheden voeg ik waarde toe aan organisaties. Als ik een opdracht doe en ik ben klaar, dan is het mijn bedoeling om een structureel verschil gemaakt te hebben. Dat vind ik mooi! Mijn kennis en ervaring in procesmanagement heb ik omgezet in een product waar ik met hart en ziel in geloof. Duurzame procesbeheersing is mijn “unique selling point”… dat wat mij anders dan anderen maakt.
Het is leuk om anderen te vertellen over wat ik kan toevoegen aan organisaties en op welke manier ik organisaties help om hun bedrijfsvoering echt te verbeteren; ook nog door het zelf te doen. Ik ben enthousiast en eerlijk. Ik vertel organisaties die ik bel geen commerciële verhalen. Ik doe geen commercieel gedoe.Echt commercieel vind ik het om energie en kennis te geven aan mijn relaties. Geven loont, het betaalt zich absoluut terug. In mooie relaties, fijne contacten en ook in mooie opdrachten!
Ik vertel aan de telefoon simpelweg dat ik relaties wil bouwen en dat ik graag kennis wil maken. Daarbij vertel ik kort over mijn vakgebied en dat ik graag vertel over waarom ik denk dat ik voor die organisatie wellicht nuttig kan zijn.
Deze blik op mijzelf en mijn werk helpt me om te doen wat ook wel acquisitie wordt genoemd. Ik bel op naar organisaties en maak een afspraak voor een gesprek. In een gesprek investeer ik in de ander. Ik luister, heb aandacht en vraag naar diens situatie. Open en eerlijk ben ik. Enthousiast en vriendelijk. Gewoon mijzelf vooral.
Ik nodig in elk gesprek mijn gesprekspartner uit om niet te schromen om mij te vragen indien hij of zij behoefte heeft aan een sparringpartner. Ik leg uit dat ik graag investeer in mijn relaties. Dat dat zich altijd terugbetaalt in mooie contacten, fijne relaties en wellicht ook; wanneer dat aan de orde is…. een betaalde opdracht.
Een mooie opdracht wordt je tenslotte gegund, nietwaar?
Acquisitie vervelend? Misschien wel. Nieuwe relaties vertellen over mijn product vervelend? Nah. Ik denk van niet! Dat is hartstikke gaaf!